🔹هنر رندانه به تخم گرفتن، اثر مارک منسون است. این کتاب، اثری نقادانه در زمینه موفقیت است. این کتاب با خط فکری روشن و بیان کاملا واضح به ترسیم راه و روشی برای کسب موفقیت در زندگی توام با لذت از آن می‌پردازد. برای چندین دهه، به ما گفته شد که مثبت اندیشی کلید یک زندگی شاد و غنی است. مارک منسون می‌گوید: "گور بابای مثبت اندیشی". بیایید روراست باشیم. چیزهای بدی هستند. ما باید با آن زندگی کنیم. منسون در وبلاگ اینترنتی پرطرفدار خود، چرندیات نمی‌گوید. او وقایع را همانطور که هست می‌گوید. مقداری از حقیقت محض، طراوت و صادقانه که امروز به شدت وجود ندارد. هنر رندانه به تخم گرفتن پادزهر او در برابر طرز فکر بیایید همه احساس خوبی داشته باشیم است! طرز فکری که جامعه مدرن را آلوده کرده و نسلی را خراب کرده است. منسون با پشتوانه تحقیقات آکادمیک و شوخی‌های به موقع در هنر رندانه به تخم گرفتن، این استدلال را مطرح می‌کند که بهبود زندگی ما به توانایی ما در تبدیل لیمو به لیموناد بستگی ندارد. بلکه به یادگیری بهتر هضم لیمو بستگی دارد. انسان‌ها معیوب و محدود هستند. همه نمی‌توانند خارق‌العاده باشند. در جامعه برنده‌ها و بازنده‌هایی وجود دارد. برخی از آن‌ها منصفانه نیست. یا تقصیر شما نیستند. منسون به ما توصیه می‌کند که محدودیت‌های خود را بشناسیم و آنها را بپذیریم. هنگامی که ترس‌ها، عیوب و عدم اطمینان خود را در آغوش گرفتیم، هنگامی که از دویدن و اجتناب و مقابله با حقایق دردناک دست کشیدیم، می‌توانیم شجاعت، پشتکار، صداقت، مسئولیت، کنجکاوی و بخشش را که به دنبال آن هستیم، پیدا کنیم.

◀️ هنر رندانه به تخم گرفتن؛ خط فکری و مفهومی واضحی دارد. خواننده در حین خواندن آن دچار سردرگمی نمیشود و مفاهیم را به راحتی درک خواهد کرد.در این کتاب، خواننده به خوبی مفاهیمی مانند بخشش، گذشت، مسئولیت پذیری, صداقت، پذیرش شکست، قطعیت نداشتن کل، خاص نبودن، خلاقیت و مقابله با مشکلات و درد را درک خواهد کرد. هیچکس نه آنقدر قوی است که از پس همه امور برآید نه آنقدر بیکار که پی همه چیز و همه کس را بگیرد. منابع ما همیشه برای همه دچار کمبود است و باید پذیرفت. آنچه مهم است مدیریت زمان و انرژی است، مشخص نمودن اولویت هاست. به واقع خیلی از اوقات باید بی‌خیال امور اضافی که فقط صرف وقت و انرژی بی‌خود میکنیم شویم. نویسنده از برخی تفکرات نیچه در نگارش کتاب استفاده کرده است، بله! در نگاه اول کمی عجیب است، اما نویسنده بر این باور است که انسان ذاتا دچار درد و رنج است. جامعه نیز برای کشاندن هر شخص به این منجلاب کوشاست. حال چرا خود شخص هم شرایط را برای خود پیچیده تر کند؟ گاهی فقط باید رندانه به تخم گرفت!